O πόλεμος της πλατείας

Αρθρο μου για τα τραπεζοκαθίσματα της Θεσσαλονίκης που φιλοξενείται στην Καρφιτσα με αφορμή τα πρόσφατο επεισόδιο που προκάλεσε σε ελεγκτές του Δήμου, ιδιοκτήτης καφετεριας στην πλατεία Αριστοτέλους

το άρθρο στην ηλεκτρονικη εκδοση της εφημεριδας

Και ξαφνικά μείναμε όλοι με το στόμα ανοιχτό! Ένας ιδιοκτήτης καφέ εμπόδισε τον έλεγχο

που θα έκαναν οι υπηρεσίες του Δήμου Θεσσαλονίκης στο μαγαζί του.

Τι ήθελε δηλαδή αυτός; Ήθελε να μην ελεγχθεί και ισχυρίστηκε ότι έχει στοχοποιηθεί στους

ελέγχους. Είμαι βέβαιος ότι δεν είναι ο μόνος που έχει αυτές τις απόψεις.

Κι επειδή μιλάμε για την Πλατεία Αριστοτέλους, αν δεν με απατά η μνήμη μου ως προς

το ποσό, στο τέλος του 2012 τα ποσά που χρωστούσαν ΜΟΝΟ τα καφέ της πλατείας ήταν

περίπου 750.000 ευρώ.

Πρακτικά δηλαδή, είχαν φτάσει σε δυσβάσταχτα ύψη, υπονομεύοντας τον ίδιο τον υγιή

ανταγωνισμό. Πώς να ανταγωνιστεί ένας επιχειρηματίας που θέλει να είναι συνεπής, τον

γείτονα-ανταγωνιστή του, όταν ο τελευταίος χρωστά εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και δεν

τα πληρώνει; Ποιος ανταγωνισμός μπορεί να σταθεί, όταν ο γείτονας σου δεν πληρώνει

για την κατάληψη δημοσίου χώρου για την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων το 2012, αλλά

αυτό δεν είναι απαγορευτικό για να πάρει άδεια (και πάλι χωρίς να πληρώσει) το 2013; Την

οποία άδεια τη δίνει η ίδια δημοτική αρχή, η οποία δεν εισπράττει τα πρόστιμα.

Μπορεί βέβαια αυτά τα πρόστιμα να μην εισπράττονται και να μην εισπραχθούν ποτέ,

καθιστούν, όμως, τις επιχειρήσεις ομήρους της πολιτικής εξουσίας. Και ενισχύουν

παραβατικές συμπεριφορές, όπως αυτή του συγκεκριμένου ιδιοκτήτη καφέ, ο οποίος

απαίτησε να μην ελεγχθεί, απειλώντας, βρίζοντας και προχωρώντας θρασύτατα σε

μηνύσεις εναντίον των ελεγκτών, πριν καν τον ελέγξουν.

Γιατί εκπλησσόμαστε με τη συμπεριφορά του όμως; Ποιο ακριβώς είναι το παράδειγμα, το

οποίο δίνει η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης σε όλους τους ελεγχόμενους;

«Είπα στον ιδιοκτήτη ότι θα του το κλείσω το μαγαζί. Θα δώσω εντολή στον Κουράκη να

στείλει έλεγχο, όλο και καμία πολεοδομική παράβαση θα έχει».

Αυτό είχε πει ο ίδιος ο δήμαρχος από βήματος Δημοτικού Συμβουλίου, αναφερόμενος σε

μπαρ κοντά στο σπίτι του, το οποίο τον ενοχλούσε με την ένταση της μουσικής.

Όμως τα μαγαζιά που ηχορυπαίνουν, πρέπει να κλείνουν γιατί ηχορυπαίνουν και

τα μαγαζιά που κάνουν πολεοδομικές παραβάσεις πρέπει να κλείνουν όταν κάνουν

πολεοδομικές παραβάσεις. Και όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι προβλέπεται τέτοια

Αλλιώς δε ζούμε σε πόλη αλλά σε χωριό της άγριας δύσης, στην Αμερική του 1800, που

τους κανόνες τους έβαζε ο ίδιος ο δικαστής που ήταν και σερίφης.

Η δύναμη του παραδείγματος

Σε κάθε περίπτωση κι επειδή οι διοικούντες διοικούν με τη δύναμη του παραδείγματος, ας

θυμηθούμε κάποια από τα παραδείγματα που δίνουν οι δικοί μας διοικούντες:

"Παρανομώ, πλήρωσα το πρόστιμο, πληρώνω το νόμιμο πρόστιμο διατήρησης. Αυτά. Δεν

έχω διάθεση να συνεχίσω άλλο αυτές τις ιστορίες, κάντε ό,τι θέλετε"

(Γιάννης Μπουτάρης, 4 Ιουλίου 2011 με αφορμή την αποκάλυψη ότι είχε

ανοίξει αυθαίρετα παράθυρο στο σπίτι του)

«Αποφασίσαμε μετά την καταγγελία και την παραπομπή να κατεδαφίσουμε το εν λόγω

κτίσμα, μη θέλοντας να συρόμαστε στα δικαστήρια για οποιονδήποτε λόγο»

(Γιάννης Μπουτάρης, 5 Σεπτεμβρίου 2011 με αφορμή την αποκάλυψη ότι είχε

χτίσει αυθαίρετα στην εξοχική κατοικία του)

“Δεν ήταν φιλολαϊκά εκείνα (τα μέτρα) που απαιτούσαν (οι το ΠΑΣΟΚ), όπως η

τροπολογία για τον κ.Μπουτάρη”

(Γιάννης Μιχελάκης, 11 Ιουλίου 2014, για το πώς με απαίτηση του κ.Βενιζέλου έγινε

η τροπολογία, για να μην ελεγχθεί ο κ.Μπουτάρης για την προεδρία του φεστιβάλ

κινηματογράφου, που ήταν κώλυμα για την υποψηφιότητα του στο δήμο)

«Έχω ήδη κάνει αγωγή κατά του εκκαθαριστή κ. Πρασσά, από τον Μάρτιο του 2012, έχω

ζητήσει ανακοπή των κατασχέσεων και περιμένω να δικαστεί η υπόθεσή μου μέσα στο

(Χασδάι Καπόν, 20 Αυγούστου 2014 με αφορμή την κατάσχεση περιουσίας που του έκανε

η Proton Bank επειδή δεν εξυπηρετούσε το ύψους 13,4 εκ. ευρώ δάνειο που είχε πάρει)

Ποια απ’ όλες αυτές τις νομικές ενέργειες ΔΕΝ έκανε ο μετά βδελυγμίας καταγγελλόμενος 

της πλατείας Αριστοτέλους;

Και για να μην ξεχνιόμαστε:

Επιλογή αυτής της διοίκησης ήταν να επιτρέψει τα υαλοπετάσματα. Υποψήφιός της είχε

κλείσει πλήρως το πεζοδρόμιο. Ελέγχθηκε ποτέ;

Επιλογή αυτής της διοίκησης ήταν η συγκεκριμένη διαρρύθμιση στην Αριστοτέλους. Πρώην

αντιδήμαρχος πανηγύριζε γι’ αυτήν. Γιατί σιωπά;

Πρώην αντιδήμαρχος κατήγγειλε ότι ανοίγουν καφέ μόλις διαπλατυνθεί ένα πεζοδρόμιο.

Πρακτικά ας μην πέφτουν πολύ από τα σύννεφα. Κατ' εικόνα και ομοίωση της πολιτικής

τους δημιουργίας είναι η πόλη.

Όταν, επί 3,5 χρόνια, ενθάρρυναν (είτε "ενθαρρύνοντας" είτε "μη αποθαρρύνοντας",

είτε ανεχόμενοι, είτε επιλέγοντας να μη συγκρουστούν με τα παράνομα συμφέροντα)

την ασυδοσία των τραπεζοκαθισμάτων σε βάρος του δημόσιου χώρου, της ποιότητας

ζωής και βασικών δικαιωμάτων των πολιτών. Ας μην ξεχνάμε ότι τα 2,5 από τα 4 χρόνια,

λειτουργούσε η Δημοτική αστυνομία.

Απλώς αυτοί δεν απειλούν με έντερα και εκείνος δεν είχε άκρη να κάνει την απαγόρευση

ελέγχου στο μαγαζί του τροπολογία!

Η πόλη χρειάζεται κανόνες. Αλλά οι κανόνες χρειάζονται διοικούντες που να τους σέβονται!