Τα ανεξέλεγκτα προνόμια της τοπικής εξουσίας

Άρθρο μου που φιλοξενείται στην εφημερίδα Θεσσαλονίκη με αφορμή τις δυσάρεστες καταστάσεις που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό σε καφέ μπαρ και εστιατόρια στην πόλη. ότι συμβαίνει δεν είναι σύμπτωση. Εχει γενεσιουργές αιτίες στην Ελλάδα που κατάρρευσε την προηγούμενη δεκαετία. 

Οι Επιτροπές Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό θεσμικό πολιτικό όργανο σε όλους τους Δήμους.

Σε αυτές προσφεύγουν οι πολίτες, στους οποίους έχει επιβληθεί από τις υπηρεσίες πρόστιμο για οποιονδήποτε λόγο- πλην στάθμευσης, ζητώντας τη μείωση ή την απαλοιφή του.

Οι επιτροπές έχουν τη δυνατότητα να μειώνουν το επιβληθέν πρόστιμο μέχρι ποσοστού 50% ή σε σπάνιες περιπτώσεις ακόμη και να το απαλείψουν.

Δηλαδή πρακτικά ο νόμος δίνει τη δυνατότητα στα πολιτικά πρόσωπα να ακυρώνουν τις ποινές που προβλέπει ο νόμος.

Είναι προφανές, ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων ένας επιχειρηματίας, είτε έχει ένα τεράστιο σουπερμάρκετ, είτε ένα μικρό και ταπεινό κυλικείο, χρωστά σε δημοτικούς συμβούλους τουλάχιστον το μέρος του προστίμου, που ευαρεστήθηκαν να του κόψουν.

Ουσιαστικά ο νόμος καθιστά την εφαρμογή του αντικείμενο διαπραγμάτευσης ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και τον πολίτη.

Οι επιτροπές δεν είναι η μόνη περίπτωση:

Την προέγκριση, για να μπορεί κάποιος να κάνει εργασίες και να πάρει άδεια λειτουργίας καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος, χορηγεί το εκλεγμένο συμβούλιο της δημοτικής κοινότητας. Την οριστική σφράγιση καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος, μετά από τρεις παραβάσεις, αποφασίζει η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής. Η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής του Δήμου Θεσσαλονίκης αφιέρωσε δεκάδες ώρες συνεδριάσεων για το αν θα κλείσει ή όχι ένα σουπερμάρκετ, που δεν πληρούσε τους κανόνες πυρασφάλειας, με επιβεβαιωμένη την παράβαση από την Πυροσβεστική. Τα πρόστιμα για παράνομη διαφήμιση αποφασίζει το Δημοτικό Συμβούλιο Αυτή η λογική μεταθέτει το πρόβλημα των ελέγχων από την ουσία τους, στις νομοθετικές προβλέψεις, που ενισχύουν την ισχύ του αιρετού έναντι του νόμου και δημιουργούν συνθήκες θερμοκηπίου για την ανάπτυξη σχέσεων πολιτικής πελατείας.

Είναι απολύτως λογικό οι “προνομίες” που εξασφαλίζει το ίδιο το σύστημα στους λειτουργούς του να δημιουργούν στους πολίτες “κίνητρα”, είτε να υποστηρίξουν οικονομικά και πολιτικά κάποιον υποψήφιο, με την προσδοκία της "προστασίας", είτε να επιδιώξουν να εκλεγούν σε αξίωμα, για να έχουν οι ίδιοι την επιρροή.

Αυτά, όμως, δημιουργούν καχυποψία στην κοινωνία, η οποία ενισχύεται όταν γίνεται γνωστό π.χ. ότι τα καταστήματα της πλατείας Αριστοτέλους χρωστούν 1 εκ. ευρώ από πρόστιμα, τα οποία δεν εισπράττονται, χωρίς αυτό να έχει καμία επίπτωση στη λειτουργία τους.

“Γινόμαστε εμείς κακοί και βάζουμε πρόστιμα για να τα μειώνουν 'εκείνοι' σε όσους είναι φίλοι τους;” σχολιάζουν οι υπάλληλοι, όπως παλαιότερα αναρωτιόνταν οι δημοτικοί αστυνομικοί, γιατί να κόβουν κλήσεις αφού μετά ο πολιτικός προϊστάμενος τις σβήνει;

Τι άλλο εννοούσε ο “νταής” καταστηματάρχης της Αριστοτέλους, όταν επιτιθέμενος στους ελεγκτές είπε ότι “δεν πάνε να ελέγξουν το διπλανό μαγαζί”;

Όποιος θέλει να αλλάξει το τοπίο στην αυτοδιοίκηση, πρέπει αυτοπαραιτηθεί από αυτές τις προνομίες!

Οι διοικήσεις είναι για να χαράζουν πολιτική, οι υπηρεσίες για να την εφαρμόζουν. Η δουλειά των υπηρεσιών μπορεί να ελεγχθεί και να αξιολογηθεί με ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια- ορισμένα εκ των προτέρων- με παράλληλη θέσπιση ταχύτατης διαδικασίας δευτεροβάθμιας κρίσης για την απόφασή τους.

Ας αφήσουμε τις υπηρεσίες να κάνουν τη δουλειά τους!