Με μία τροπολογία θα σωθεί η χώρα!

Aρθρο μου που φιλοξενείται στο sirma.info

Η παράγραφος 17 του άρθρου 8 του νόμου 4009/2011 είναι μία από τις λίγες του νόμου για την ανώτατη εκπαίδευση, οι οποίες δεν έχουν περιπτώσεις και εδάφια. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι διακρίνεται για τη σαφήνεια της.

“Με την απόφαση ορισμού των αναπληρωτών πρύτανη καθορίζεται η σειρά με την οποία αναπληρώνουν τον πρύτανη αν απουσιάζει, κωλύεται ή ελλείπει για οποιονδήποτε λόγο.”

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι απελπιστικά πλήρης διότι λέει “για οποιονδήποτε λόγο”, οπότε λύνεται το ζήτημα, διότι σε αυτό χωρούν τα πάντα. Σοφός ο νομοθέτης.

Ποιος λόγος μπορεί να μην συμπεριλαμβάνεται στον “οποιονδήποτε λόγο”;

Γι’ αυτό και η αρμόδια υπηρεσία ανώτατης εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, όταν της ετέθη το σχετικό ερώτημα για την αναπλήρωση του πρύτανη του ΑΠΘ, του οποίου η εκλογή είχε ακυρωθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας, απάντησε με επείγον επίσημο έγγραφο της ότι «όταν ο Πρύτανης ελλείπει για οποιονδήποτε λόγο, έχει εφαρμογή η προαναφερόμενη διάταξη».

Κάποιοι όμως δεν πείσθηκαν και είπαν ότι για να επιλυθεί το θέμα της αναπλήρωσης του πρύτανη, όταν αυτός ακυρώνεται, πρέπει να γίνει ειδική τροπολογία.

Κι έτσι κατετέθη η εξής τροπολογία:

“Με την απόφαση ορισμού των αναπληρωτών πρύτανη καθορίζεται η σειρά με την οποία αναπληρώνουν τον πρύτανη αν απουσιάζει, κωλύεται, έχει ακυρωθεί η εκλογή του ή ελλείπει για οποιονδήποτε λόγο.”

Δηλαδή, η ακύρωση της εκλογής του πρύτανη δεν είναι οποιοσδήποτε λόγος και χρειάζεται ειδική πρόβλεψη.
Δηλαδή έγινε ένας νόμος, ο οποίος μέσα σε ένα χρόνο τροποποιήθηκε και στην πρώτη φορά που εφαρμόστηκε χρειάστηκε τροπολογία διότι η διατύπωση “οποιοσδήποτε λόγος” δεν κάλυπτε όλους τους λόγους.

Καμία αντίρρηση, απλώς ορισμένα ερωτήματα:
Υπάρχουν και άλλοι λόγοι που δεν συμπεριλαμβάνονται στη διατύπωση “για οποιονδήποτε λόγο”;

Τι θα γίνει εάν αύριο, επικαλούμενος αυτήν την τροπολογία, προσφύγει κάποιος εναντίον αυτού του νόμου ή οποιοδήποτε άλλου ισχυριζόμενος ότι όταν ο νομοθέτης λέει “οποιονδήποτε λόγο” δεν σημαίνει ότι καλύπτονται όλοι οι λόγοι;

ΥΓ: Σε κάθε περίπτωση, για να μην απογοητεύεται κανείς, υπάρχει και ο νόμος του Μέρφι, ο οποίος λέει ότι δεν υπάρχει τίποτε που να είναι τόσο κακό, που να μην μπορεί να γίνει χειρότερο: Οπότε ας παρηγορηθούμε διότι στο νόμο περί άνοιας, μπήκε η εξής τροπολογία:

«Από 1.3.2015 καταργούνται οι διατάξεις της περίπτωσης ιθ της παρ. 2 του άρθρου 5, της περίπτωσης ι της παρ. 1 του αρ. 6 (τεύχος ΔΔΣ), της παραγράφου 10 του αρ. 7, του εδαφίου δ” της παραγράφου 10 και της παραγράφου 5 του άρθρου 9 του ν.3469/2006 (Α 131)»

Μία συζήτηση για το μετρό στη ΔΙΟΝ TV

Μία συζήτηση για το μετρό της Θεσσαλονίκης στην εκπομπή "Από το Ε μέχρι το Χ" που παρουσιάζουν η  Ευη Μιχωλού και ο Χρήστος Χατζημίσης στη ΔΙΟΝ τηλεόραση που εκπέμπει σε όλη την Κεντρική Μακεδονία από την Κατερίνη. Αναρτήθηκε από το http://www.metrothessalonikis.com/

H συζήτηση παρουσιάστηκε και στο www.metro thessalonikis.com 

Το φαύλο τούνελ κάνει 2 δισ. ευρω

Άρθρο μου που φιλοξενείται στην εφημερίδα καρφίτσα μετά τις εξελίξεις στο μετρό με την "συμφωνία στο ΚΑΣ" και την ανακοίνωση της πρόθεσης του ανάδοχου να αποχωρήσει

Ήταν ακριβώς πριν από δύο χρόνια, στις 21 Δεκεμβρίου 2012, που σταμάτησαν οι εργασίες στον Σταθμό Βενιζέλου, του μετρό της Θεσσαλονίκης, επειδή βρέθηκαν ορισμένα πολύ σημαντικά αρχαία, τμήμα της “μέσης οδού”, η οποία διέτρεχε την πόλη στους βυζαντινούς χρόνους.

Ίδια αρχαία είχαν βρεθεί λίγο νωρίτερα στον σταθμό της Αγίας Σοφίας, 700 μέτρα παραπέρα και αποσπάστηκαν, πακεταρίστηκαν και αποθηκεύθηκαν, αλλά, για λόγους που παραμένουν άγνωστοι, η “φασαρία” έγινε, για να μην αποσπαστούν- όπως προέβλεπε η αρχική απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου- τα αρχαία της Βενιζέλου.

Σε μία προσπάθεια να κερδίσει την εύνοια των αρχαιολόγων, του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων ευαίσθητων περί τον πολιτισμό πολιτών, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης έθεσε το δίλημμα «πολιτισμός ή έργα» και απάντησε προσφεύγοντας στο Συμβούλιο Επικρατείας, για να ακυρωθεί η απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία προέβλεπε να αποσπαστούν τα αρχαία που βρέθηκαν στον σταθμό.

Σε μία προσπάθεια να κερδίσει την “αγορά” η κυβέρνηση απάντησε θέτοντας το αντιδίλημμα: «Μετρό ή αρχαία».

Το καλοκαίρι του 2013 το Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε ότι δεν πρέπει να γίνει καμία εργασία στον σταθμό, μέχρι την οριστική του απόφαση.

Η ώρα των αδιεξόδων!

Στο μεταξύ, όμως, κοινή θέση όλων των ειδικών (ΤΕΕ, ΑΠΘ κ.λπ.) ήταν, ότι συνέχιση των εργασιών στον σταθμό, χωρίς απόσπαση των αρχαίων ήταν αδύνατη και προτάθηκε να αποσπαστούν και να επανατοποθετηθούν στην ίδια ακριβώς θέση, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών.

Σε οποιαδήποτε λογική χώρα στον κόσμο οι εμπλεκόμενοι θα επανεξέταζαν τη θέση τους με βάση τα νέα δεδομένα.

Όχι όμως στην Ελλάδα!

Στην Ελλάδα χρειάστηκε μία απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας- τον Νοέμβριο του 2013- για να επιτραπεί να γίνουν …μελέτες για απόσπαση και επανατοποθέτηση.

Με βάση αυτήν την απόφαση του ΣτΕ το ΚΑΣ ενέκρινε, τρεις μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 2014, μία προμελέτη επί του θέματος, με βάση την οποία εκπονήθηκε μελέτη και δέκα μήνες μετά, στις 17 Δεκεμβρίου 2014, έγινε δεκτή από το ΚΑΣ, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των εμπλεκομένων (Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, Υπ.Πολιτισμού).

Λύθηκε λοιπόν το ζήτημα;

Όχι ακριβώς. Διότι το ΚΑΣ θα συγκληθεί και πάλι, για να εξετάσει τη μελέτη που θα του κατατεθεί, αφού προηγηθεί τρισδιάστατη σάρωση του χώρου, η οποία θα αποτελέσει τη βάση για την εκπόνηση της μελέτης απόσπασης.

Και μετά; Λύθηκε το θέμα;

Όχι, βέβαια! Διότι ο Δήμαρχος συμφώνησε μεν, αλλά είπε ότι θα καλέσει κι ένα Άγγλο εμπειρογνώμονα να δει ΧΩΡΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑ, μήπως μπορεί να συνεχιστεί το έργο χωρίς απόσπαση. (Ένας παρόμοιος Άγγλος είχε έλθει χωρίς αμοιβή να μελετήσει μία γέφυρα στην Εγνατία οδό, αλλά πήρε πολλά εκατομμύρια –σε δραχμές- πριν φύγει).  

Άρα θα υπάρξει οριστική λύση όταν έλθει ο Άγγλος;

Όχι, βέβαια, διότι τον Φεβρουάριο του 2015 εξετάζεται στο Συμβούλιο Επικρατείας η προσφυγή του Δήμου Θεσσαλονίκης κατά της υπουργικής απόφασης για το θέμα.

Όταν δηλαδή αποφασίσει το Συμβούλιο Επικρατείας (κατά το Δεκέμβριο του 2015), θα λυθεί το θέμα των αρχαίων οριστικά;

Όχι βέβαια, διότι προχθές ο ανάδοχος, δηλαδή ο εργολάβος, δηλαδή ο ΑΚΤΩΡ, ενημέρωσε τον κύριο του έργου, δηλαδή το ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ότι αποφάσισε να κάνει χρήση της δικαιώματος που του αναγνώρισε το διαιτητικό δικαστήριο, να καταγγείλει τη σύμβαση για την κατασκευή του έργου, επειδή ο κύριος του έργου είχε παραβιάσει τους όρους της.

ο κύκλος των φαύλων

Οι επιπλέον αποζημιώσεις που ο εργολάβος έχει υπολογίσει για τη μη τήρηση των όρων είναι περίπου 540 εκ. ευρώ, δηλαδή το 60% του αρχικού προϋπολογισμού του έργου κι ένας από τους όρους της σύμβασης που δεν τηρήθηκε ήταν η παραχώρηση των σταθμών, έτσι ώστε να κατασκευάζει το έργο.

Χρειαζόταν να αποδείξει κάτι στο δικαστήριο ή αρκούσε να προσκομίσει τις αποφάσεις του δικαστηρίου, με τις οποίες του απαγορεύεται οποιαδήποτε εργασία στον σταθμό Βενιζέλου επί δύο χρόνια;

Το κράτος, λοιπόν, δεν έδινε τους σταθμούς για να δουλέψει ο εργολάβος (η Εκκλησία μπλόκαρε επί τρία χρόνια το Παπάφειο, διεκδικώντας μεγαλύτερη αποζημίωση, το δικαστήριο δεν όρισε τιμή μονάδας για τη Βούλγαρη και το εργοτάξιο στη Νέα Ελβετία πλημμύριζε, διότι έγινε σε ρέμα). Και σε έναν από τους σταθμούς που είχε δώσει, παρενέβη ο Δήμος και μπλόκαρε το έργο.

Το τοπίο του έργου οικοδομήθηκε από την αρχή με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε το έργο να μη μπορεί να γίνει.

Ο φαύλος κύκλος της μεγαλοϊδεατικής ανοησίας, ότι μία πόλη με το μέγεθος της Θεσσαλονίκης μπορεί να αποκτήσει ένα μετρό, χωρίς να διαθέτει τους επιβάτες που είναι απαραίτητοι για να είναι βιώσιμο, είναι ο πυρήνας της σκέψης της ελληνικής διαστροφικής πολιτικής τάξης και θα μας κοστίσει συνολικά 2 δισ. ευρώ ΧΩΡΙΣ να αποκτήσουμε μετρό.

Κατά τα άλλα, με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, οι συζητήσεις για το πώς έφτασε η χώρα εδώ που έφτασε συνεχίζονται με αμείωτη ένταση…

Όταν αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας τι θα γίνει με τον σταθμό της Βενιζέλου, δε θα υπάρχει κανένας να τον κατασκευάσει. Καταργήθηκε και η ΜΟΜΑ που θα ήταν μία λύσις…Αν δεν έχουν καταστραφεί τα αρχαία

Ο πρίγκιπας που έγινε βάτραχος

Άρθρο μου που φλοξενείται στο tvxs.gr για τους απανταχού πρίγκιπες της πολιτικής

Πρίγκιπας ο) ουσ. θηλ. πριγκίπισσα κ. πριγκιπέσα (Κ πρίγκηψ, -πος) παιδί βασιλιά ή μέλος βασιλικής οικογένειας

To παραμύθι των αδελφών Γκριμ είναι παλιό κι αγαπήθηκε πολύ. Η ιστορία είναι πλέον κλασσική αλλά πάντοτε γοητευτική, τόσο γοητευτική που κυκλοφόρησε σε πολλές εκδοχές. Η ωραία κοπέλα, πριγκίπισσα κατά προτίμηση, φιλά τον βάτραχο και της προκύπτει πρίγκιπας, ο οποίος μετά γίνεται και βασιλιάς.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, πριν γίνει βασιλιάς, δεν χρειάστηκε φιλί, γιατί ήταν πάντα πρίγκιπας και δεν έγινε ποτέ βάτραχος.

Μεγαλωμένος στα σαλόνια μιας οικογένειας, που ταυτίστηκε με την κεντροαριστερά στην Ελλάδα, ο Γιώργος δε χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ.

Έκανε καλές σπουδές, σε καλά σχολεία και πανεπιστήμια, όπως τοLondon School of Economics, και μεταπτυχιακά στη Στοκχόλμη και στο Χάρβαρντ, δουλεύοντας σε σουηδικά εστιατόρια και κάνοντας διακοπές ως κοινός θνητός, περίπου όπως ο πρίγκιπας Γιαν στο “Επιχείρηση Απόλλων”.

Για να αναλάβει μία μέρα τη δουλειά του μπαμπά, μπήκε νωρίς στην πολιτική για να τη μάθει. Η είσοδός του στο σπορ δεν ήταν ούτε δύσκολη, ούτε προκλητική. Απλώς προστατευμένη, σε πολιτικές θέσεις χωρίς πολιτικές αντιπαραθέσεις.

Εκλέχτηκε το 1981, έμεινε 4 χρόνια απλός βουλευτής, μετά διετέλεσε ένας ταπεινός υφυπουργός Απόδημου Ελληνισμού, την εποχή που ο Χάρρυ Κλυν έλεγε ότι όλοι οι καλοί Έλληνες είναι στην Ομογένεια, πήγε στο Υπουργείο Παιδείας όταν η συζήτηση για την Παιδεία, ήταν συζήτηση για τη νέα γενιά και το όραμα για το μέλλον του τόπου και μετά τον γνώρισαν και οι Ευρωπαίοι εταίροι, ως αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών, αρμόδιο για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Στη συνέχεια, διευκρίνισε ότι τον ενδιέφερε να κρατήσει από τον μπαμπά του το όνομα και τις αναμνήσεις ως διαρκή συγκινησιακά αγαθά κι όχι τις εφήμερες πολιτικές δράσεις, που με “γαλαντομία” άφησε να διαχειριστούν, αυτοί που θα έχαναν τη μάχη της διαδοχής. Κι αν δεν το ήξερε ο πατέρας του, το έμαθε.

Στο θρόνο

Κι έτσι σύντομα έγινε υπουργός Εξωτερικών, ανατρέποντας τον προκάτοχο του για να καταγράψει στη συλλογική συνείδηση των υπηκόων, ότι ο πρίγκιπας αν χρειαστεί, ξέρει και να μαλώνει. Είναι καλός κι αγαθός, αλλά όχι μαλακός.

Η συνέχεια ήταν προδιαγεγραμμένη: Αρχηγός της αντιπολίτευσης και πρωθυπουργός για να γίνει ο πρίγκιπας πλέον βασιλιάς.

Στα παραμύθια ο βασιλιάς διαθέτει την προνομία της θεσμικής ευελιξίας. Σ' εκείνα μάλιστα της Ανατολής, κάνει και δημοσκοπήσεις εποχής. Ντύνεται φτωχός και χωρίς καμία συνοδεία τριγυρνά στους δρόμους, για να μάθει τι λένε οι υπήκοοι του γι' αυτόν κι επιλέγει τους άξιους για συνεργάτες.

Ο Γιώργος Παπανδρέου μάθαινε τι λένε γι' αυτόν στα εστιατόρια και διάλεγε συνεργάτες στις διακοπές του και στα γυμναστήρια. Αλλά τον κακό βεζίρη δε μπορούσε να τον διώξει.

Δυστυχώς, για τον ίδιο κι όσους τον αγαπούσαν, έμεινε βασιλιάς μόνο για δύο χρόνια κι έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός αυτής της χώρας που αντικαταστάθηκε, χωρίς να τηρηθεί κανένας κανόνας.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ο Γιώργος δέχτηκε το φιλί του Ιούδα. Δεν ήταν όμως έτσι. Για την ακρίβεια, ήταν απλώς η αντιστροφή του παραμυθιού των Γκρίμ. Ο βασιλιάς δέχτηκε το φιλί που τον έκανε βάτραχο.

Τώρα αποφάσισε ν' αποδείξει ότι μπορεί να κάνει αυτά που είχε μάθει να κάνει στη ζωή του και ως βάτραχος. Διότι δυνατότητα αναστροφής της κατάστασης και επαναφοράς του status του πρίγκιπα δε μπορεί να γίνει, ούτε με φιλί, ούτε με άλλο τρόπο.

Στην “πριγκίπισσα και το βάτραχο” των αδελφών Γκριμ, ο βάτραχος μόλις ξανάγινε πρίγκιπας και μπήκε στην πριγκιπική άμαξα, άκουσε φοβερούς θορύβους σαν να είχε σπάσει κάτι. Αμέσως ανήσυχος ρώτησε τον πιστό του Ερρίκο, κι εκείνος του εξήγησε:

“Μια ταινία απ’ τη καρδιά μου

έχει σπάσει άρχοντά μου

που την έβαλα από πόνο,

όταν ήσουν στο νερό

και έκανες το βάτραχο!»

Πόσοι Ερρίκοι ν' απέμειναν πλέον πιστοί στο βάτραχο Γιώργο;

Ονόματα και διευθύνσεις τώρα κυρία Μενδώνη!

Αρθρου που φιλοξενείται σήμερα στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ με αφορμή τις δηλώσεις της Γενικής Γραμματέως Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη, ότι αυτοί που προωθούσαν τις συζητήσεις για τα αρχαία του σταθμού της Βενιζέλου, εξυπηρετούσαν "αλλότριους σκοπούς".

Ονόματα και διευθύνσεις τώρα κυρία Μενδώνη!

                                                                                «Τα αρχαία δε θα είχαν ευτελιστεί από συζητήσεις που τα χρησιμοποίησαν για αλλότριους σκοπούς.»

Λίνα Μενδώνη

 ΓΓ Πολιτισμού, 16/12/2014

Η συγκεκριμένη φράση, την οποία διάβασα σε όλα τα ρεπορτάζ, ότι είπε η γενική γραμματέας Πολιτισμού κυρία Λίνα Μενδώνη, μετά από την απόφαση του ΚΑΣ για το πρόβλημα των αρχαιοτήτων του σταθμού του μετρό της οδού Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, αφήνει μία ιδιαίτερα βαριά σκιά, σε μία υπόθεση ακραίας πόλωσης και πολύ χρήματος χωρίς κανέναν -κατ’ εμέ και πολλούς άλλους ακόμη- προφανή λόγο.

Η συζήτηση γι’ αυτά τα αρχαία έχει ήδη κλείσει δύο χρόνια. Και στις 21 Δεκεμβρίου κλείνουν δυο χρόνια που είναι κλειστός ο σταθμός και δε γίνεται καμία εργασία, μέχρι να επιλυθεί το θέμα που προέκυψε με την αξιοποίηση των αρχαίων.

Η κυρία Μενδώνη έχει διατελέσει γενική γραμματέας Πολιτισμού για πολλά χρόνια. Είχε διαχειριστεί το ζήτημα των αρχαίων του μετρό από την εποχή των κυβερνήσεων Σημίτη και γνωρίζει το θέμα. Όπως γνωρίζει και τους κανόνες πολιτικής επικοινωνίας.

Μπορεί να εκτιμηθεί, λοιπόν, ότι δεν της ξέφυγε η συγκεκριμένη φράση.

Όχι μόνο επειδή το συγκεκριμένο θέμα ταλαιπωρεί δύο χρόνια την πόλη, αλλά και επειδή:

• Το κόστος της λύσης στο πρόβλημα ξεπερνά αυτή τη στιγμή τα 10 εκ. ευρώ
• Οι επιπτώσεις στο έργο συνολικά από τις καθυστερήσεις στο σταθμό της Βενιζέλου τεκμηριώνουν μεγάλο μέρος των ύψους 540 εκ. ευρώ απαιτήσεων του εργολάβου.

Για όσους λοιπόν δεν κατάλαβαν, αυτό που είπε η κυρία Μενδώνη είναι ότι η συζήτηση περί τα αρχαία δεν είναι αθώα και δεν είναι ανιδιοτελής.

«Τα αρχαία χρησιμοποιήθηκαν για αλλότριους σκοπούς», είπε.

Αλλότριος σύμφωνα με το λεξικό του κ.Μπαμπινιώτη, είναι «αυτός που ανήκει σε άλλον». Ένα πολιτικό στέλεχος, δηλαδή, που έχει υπηρετήσει επί πολλά χρόνια σε καίριες πολιτικές θέσεις μας λέει, ότι οι σκοποί που υπηρετήθηκαν από τη συζήτηση για τα αρχαία ήταν σκοποί που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα άλλων, που δε συμμετείχαν σε αυτήν.

Τώρα λοιπόν πρέπει να πει:

• Ποιοι ήταν οι άλλοι;
• Τι σκοπούς είχαν;
• Ποιοι εξυπηρέτησαν αυτούς τους σκοπούς;
• Ποιο ήταν το όφελός τους;
• Ήταν απλώς «χρήσιμοι ηλίθιοι», όπως είχε αποκαλέσει ο Λένιν τους διανοούμενους, ή είχαν επίγνωση του τι έκαναν;

Όπως προκύπτει, η γγ του ΥΠΠΟ δημοσίως καταλόγισε είτε ιδιοτέλεια, είτε ηλιθιότητα, σε όσους προώθησαν τις συζητήσεις για τα αρχαία. Δεν είδα κανέναν, συμπεριλαμβανομένου του κ.Μπουτάρη, που ήταν δίπλα της όταν έκανε τις δηλώσεις να ενοχλείται και να ζητά εξηγήσεις.

Επειδή, όμως, σε αυτήν την υπόθεση διακυβεύεται δημόσιο χρήμα, επειδή εμείς θα πληρώσουμε το κόστος αυτής της ιστορίας, η κυρία Μενδώνη υποχρεούται να μιλήσει αμέσως με ονόματα και διευθύνσεις. Ηθικών και φυσικών αυτουργών.

Ουδείς έχει το δικαίωμα να σιωπά την ώρα που εκατοντάδες οικογένειες έχουν καταστραφεί πίσω από τις λαμαρίνες μιας χίμαιρας, σ’ ένα σταθμό της οποίας ίσως να σπαταλήθηκαν και 200 εκ. ευρώ.

Και business θα μας κάνουν και πισίνες και παραθαλάσσια τραμ!

Ένα άρθρο μου που φιλοξενείται σήμερα στην Καρφίτσα. Πόσο άλλαξε το ελληνικό κράτος, ο δημόσιος τομέας, μετά από δυο χρόνια κρίσης; ΚΑΘΟΛΟΥ! Εξακολουθεί να υπόσχεται σαν να μη συμβαίνει τίποτε!

Τη σύγκληση μιας μεγάλης σύσκεψης, για τις 18 Δεκεμβρίου, ανακοίνωσε το προηγούμενο Σάββατο, ο πρόεδρος της ΓΑΙΑΟΣΕ, Αθανάσιος Σχίζας, για να εξεταστεί «η αξιοποίηση της περιουσίας του οργανισμού στη δυτική Θεσσαλονίκη».

Βεβαίως εκείνη η ημέρα δεν ήταν πολύ καλή για τον κ.Σχίζα. Της δήλωσής του είχε προηγηθεί η εγκαινίαση από τον ίδιο και τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, του εμβαδού 1500 τετραγωνικών μέτρων χριστουγεννιάτικου χωριού της ΓΑΙΑΟΣΕ στον σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, το οποίο όμως, όπως αποκάλυψε η karfitsa.gr, έκλεισε αμέσως μετά την τελετή, γιατί δεν είχε μπορέσει να εξασφαλίσει την άδεια …του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Η πρώτη προσπάθεια για την αξιοποίηση της σιδηροδρομικής περιουσίας, που είναι θεσμικά ο λόγος ύπαρξης της ΓΑΙΑΟΣΕ, δεν ευδοκίμησε, αλλά ο κ.Σχίζας δήλωσε ότι έχει πολλούς στόχους στη Θεσσαλονίκη και δρομολόγησε συνεργασία με τον Δήμο γι’  αυτούς:

·     Εμπορικό κέντρο αξίας 100 εκ. ευρώ, έκτασης 100 στρεμμάτων, στον Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό

·     Αθλητικό κέντρο στη δυτική Θεσσαλονίκη

·     Εμπορευματικό κέντρο στο πρώην στρατόπεδο Γκόνου

·  Δυτικό προαστιακό σιδηρόδρομο με (προφανώς παραθαλάσσιο) τραμ, που θα συνδέει λιμάνι- Μέγαρο Μουσικής

·    Μουσείο Ολοκαυτώματος στον παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό.

·    Συνεδριακό κέντρο στον παλιό Σ.Σ.

Από αυτά «αξιοποίηση της σιδηροδρομικής περιουσίας» μπορεί να θεωρηθούν ενδεχομένως:

·     Το Εμπορικό Κέντρο, αλλά δεν πρέπει να αναμένεται σύντομα διότι, όπως λέει ο κ.Σχίζας, θα γίνει αφού τελειώσουν τα βασικά έργα του μετρό στο σταθμό και ωριμάσουν τα πολεοδομικά θέματα, ενώ μετά θα αναζητηθεί και ιδιώτης εταίρος.

·     Το Μουσείο του Ολοκαυτώματος, αλλά όπως εκτιμά ο κ.Σχίζας, χρειάζεται ένα πεντάμηνο για τις διαδικασίες για το προεδρικό διάταγμα με τους όρους δόμησης.

·     Το συνεδριακό κέντρο, αλλά, όπως κατέστη σαφές, είναι ακόμη σκέψη

Από τα άλλα:

·   Το γήπεδο, το οποίο παραχωρεί στον δήμο Θεσσαλονίκης, για να το ανακαινίσει και μετά να το παραχωρήσει εκείνος σε ομάδες, είναι περιουσία του Συλλόγου Σιδηροδρομικών “ο Θερμαϊκός” ενώ δεν έχει λυθεί ακόμη και το ...μείζον θέμα, το οποίο ανέκυψε, καθώς ο δήμαρχος “πρότεινε να γίνει και πισίνα στη μεγάλη έκταση του γηπέδου”

·     Το πρώην στρατόπεδο Γκόνου ανήκει στο Υπουργείο Άμυνας

·     Οι μεταφορές και ο δυτικός προαστιακός, ανήκουν στη σφαίρα των ενδιαφερόντων της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

·   Το (προφανώς παραθαλάσσιο) τραμ από το λιμάνι στο Μέγαρο μουσικής κάνει το τελεφερίκ του Κουράκη να φαντάζει μία εύκολη παρέμβαση

Τι στόχο έχει η σύσκεψη λοιπόν; Να πληροφορηθούμε ότι ένας φορέας που λειτουργεί με δημόσιο χρήμα, προτίθεται να κάνει αναπτυξιακές business, σε συνεργασία με άλλους φορείς, που επίσης λειτουργούν με δημόσιο χρήμα. Το κράτος δηλαδή έχει τη διάθεση να κάνει business με τον εαυτό του, χωρίς ίχνος ιδιωτικού χρήματος.

Όλα αυτά απλώς δείχνουν ότι ο ελληνικός δημόσιος τομέας είναι αδιόρθωτος, διότι εξακολουθεί να λειτουργεί με τη λογική που οδήγησε στη γιγάντωσή του μετά το 1974 και στο αδιέξοδο του, μετά το 2009.

Κάνει “business”, υπόσχεται επενδύσεις και ανάπτυξη και εξακολουθεί να λειτουργεί, όπως το κράτος στη Σοβιετική Ένωση από το 1920. Το ότι η ιδιοκτησία ήταν δημόσια είχε ελάχιστη σημασία από τη στιγμή που οι κρατικοί αξιωματούχοι είχαν τη νομή και τη διαχειριζόντουσαν επιχειρηματικά κατά τις προτεραιότητές τους.

Αυτό κάνει και ο προταθείς από τη ΔΗΜΑΡ, όπως έλεγαν κάποια δημοσιεύματα, κ.Σχίζας με  στρατηγικό εταίρο έναν άλλο δημόσιο φορέα, τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Τους δυο φορείς συνδέει, ένα πολιτικό στέλεχος από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ο κ.Βασίλης Διαμαντάκης, ο οποίος δηλώνει μηχανικός της ΓΑΙΑΟΣΕ και στις πρόσφατες εκλογές ήταν υποψήφιος της παράταξης που διοικεί τον δήμο.

Συμπτωματικά, εφέτος ο δήμος αποφάσισε να …μην υποκύψει στις πιέσεις των φορέων της πόλης και να μην παραδώσει την πλατεία Αριστοτέλους στο άθλιο λούνα παρκ. Προέβλεψε λίγες ΜΚΟ να στήσουν σπιτάκια, χωρίς σοβαρές εμπορικές χρήσεις, από τις 20 Δεκεμβρίου. Αν το χωριό της ΓΑΙΑΟΣΕ με τους πάγκους και τα παιχνίδια για τα παιδιά δούλευε, όπως είχε σχεδιαστεί, από τις 6 Δεκεμβρίου, δε θα είχε ανταγωνισμό σε κοντινή απόσταση.

Ίσως γι’ αυτό κάποιοι κατέγραψαν ελλείμματα στη διαφάνεια της διαδικασίας για συμμετοχή στο χριστουγεννιάτικο χωριό του Σταθμού, διότι δημοσίως δε βρέθηκε πρόσκληση ενδιαφέροντος από τη ΓΑΙΑΟΣΕ, ούτε για τα παιχνίδια, ούτε για τους πάγκους.

Έτσι χωρίς ΓΑΙΑΟΣΕ στον σταθμό και δήμο στην Αριστοτέλους, το χριστουγεννιάτικο χωριό ενός άλλου δημόσιου φορέα, της HELEXPO, μέσα στην έκθεση, εφέτος θα έχει μονοπώλιο. Μπορεί το χωριό στο σταθμό να μην ενοχλούσε ιδιαίτερα, αλλά η Αριστοτέλους πέρυσι είχε δημιουργήσει πρόβλημα βιωσιμότητας.

Χρεοκοπούμε; Ναι! Χρεοκοπούμε!

Από την προηγούμενη Παρασκευή ο Δήμος Θεσσαλονίκης είναι στο έλεος των πιστωτών του, οι οποίοι προχωρούν σε κατασχέσεις επειδή δεν υπάρχουν λεφτά για να πληρωθούν.Δυστυχώς για όσους σήμερα "πέφτουν από τα σύννεφα", τα είχαν ξανακούσει. Τα είχα πει στην ομιλία μου στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 18 Ιουλίου 2013 για τον απολογισμό του 2012. Σήμερα πέφτουν από τα σύννεφα, τότε ήταν φανερό ότι τα σύννεφα έρχονται. Τότε που ο δήμος ζούσε την ευτυχία του "λεφτά υπάρχουν". Η πολιτική απάτη φτάνει στο τέλος της.
Υπενθυμίζω την ομιλία μου, όπως καταγράφηκε στην karfitsa.gr

και προσθέτω το ρεπορταζ όπως έγινε στη voria.gr για να μην ξεχνάμε όλο το πλαίσιο της συζήτησης

Κατ΄ αρχήν να ευχηθώ σε όλους «Καλή Σαρακοστή!»

Διότι, όπως θυμάστε ο δήμαρχος είχε δεσμευθεί ότι ο απολογισμός του 2012, θα γίνει το Φεβρουάριο του 2013.

Κι επειδή συνήθως δεν πέφτει ποτέ έξω, είναι προφανές ότι επίκειται η Σαρακοστή.

Και τέλος πάντων επειδή επέρχεται η Σαρακοστή, θα δείξω την αντίστοιχη μεγαθυμία και καλοκαρδία που επιβάλλουν οι γιορτές.

Διότι μου είναι αδύνατο να πάρω σοβαρά έναν απολογισμό, ο οποίος στη σελίδα 20 αναφέρει ότι έγιναν συνολικά 3.670 έλεγχοι “Προκειμένου να διαπιστωθεί η καλή χρήση των κοινόχρηστων χώρων” και στη σελίδα 57 ότι πραγματοποιήθηκαν 1.892 έλεγχοι.

Αυτό βέβαια δεν πρέπει να εκπλήσσει. Διότι είναι γνωστό σε όλους μας ότι τα στελέχη αυτής της διοίκησης ποτέ δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους στα νούμερα. Ο καθένας βλέπει το ταμείο με την προσωπική του οπτική.

Η διοίκηση στη σελίδα 18 πανηγυρίζει ότι το 2012 μείωσε τις συνολικές υποχρεώσεις του δήμου κατά 29,5 εκ. Ευρώ. Απο αυτα ομως, τα 25 ήταν η κατάργηση των προσαυξήσεων από την υπεξαίρεση και τα άλλα 4,5 από τη μείωση των κεφαλαίων των δανειακών υποχρεώσεων. Δηλαδή μηδενική πραγματική μείωση.

Στην επόμενη σελίδα πανηγυρίζει διότι το ταμειακό άθροισμα παρουσιάζει αύξηση 5 εκ. Όμως στην πραγματικότητα, τα πραγματικά διαθέσιμα χρήματα από τακτικά και έκτακτα έξοδα ήταν μόλις 257.000 ευρώ, ενώ στο τέλος του 2011 ήταν 4 εκ. Ευρώ

Κι ολα αυτά παρά το γεγονός ότι εισπράχθηκε 1,1 εκ. από αναγκαστικές εκτελέσεις. Δηλαδή μπαίνοντας στους λογαριασμούς των μικροοφειλετών για να τους πάρουμε 500 και 1000 ευρώ.

Η αύξηση στο ταμειακό άθροισμα είναι πλασματική και οφείλεται στην συγκυρία της αύξησης των διαθέσιμων για χρηματοδοτούμενα έργα, τα οποία όμως δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κανέναν άλλο σκοπό.

Χρεοκοπούμε;

Ναι χρεοκοπούμε! Η οικονομική διαχείριση της διοίκησης οδηγεί το δήμο σε χρεωκοπία.

Γιατί δημιουργεί έναν εικονικό κόσμο ταμειακής ευημερίας του δήμου που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

Και θα πληρώσουμε αυτό το κόστος ως κοινωνία και ως πόλη.

Πόσες άδειες χρήσης κοινόχρηστων χώρων είχαν εκδοθεί το 2012; 5.219. Με μέσο όρο τα δέκα τετραγωνικά σημαίνει πρακτικά ότι έχουμε νόμιμα στην πόλη 52.000 τετραγωνικά μέτρα τραπεζοκαθισμάτων. 52 νόμιμα στρέμματα δηλαδή από τραπεζάκια και καρέκλες, 20% παραπάνω από το μέσο αγροτικό κλήρο στην χώρα, που είναι 43 στρέμματα. Και το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι στο κέντρο της πόλης, το οποίο είναι αβίωτο.

Αυτή είναι η Θεσσαλονίκη του οράματος της διοίκησης του Γιάννη Μπουτάρη κι αυτό το όραμα συνέχισε να υπηρετεί το 2013. Μία πόλη στην οποία προωθείται με κάθε τρόπο η γκετοποίηση του κέντρου της και η μετατροπή του σε χώρο υποδοχής δραστηριοτήτων ψυχαγωγίας.

Αυτό την ενδιαφέρει.

Ο κόσμος χιλιάδων ανθρώπων που χαμογελαστοί πίνουν τα ποτά τους στα μπαρ, στα οποία τους εξυπηρετούν χαρούμενοι σερβιτόροι και από δίπλα περιμένουν χαμογελαστοί οδηγοί ταξί για να τους μεταφέρουν στα σπίτια τους.

Αντ΄ αυτών έχουμε χιλιάδες μπαρ, τα οποία καταλαμβάνουν όλα τα πεζοδρόμια, με τη μουσική στη διαπασών, που καθιστά απαγορευτική πολυτέλεια τον ύπνο σε δεκάδες χιλιάδες άτυχους που ζουν στο κέντρο της πόλης, όπου εκατοντάδες ταξί καταλαμβάνουν κάθε διαθέσιμο χώρο για στάθμευση αγωνιώντας για τον επόμενο πελάτη που δεν έρχεται.

Για τη διοίκηση αυτός ο εικονικός κόσμος λέγεται τουριστική ανάπτυξη. Ο Δήμος όμως δεν είναι για να φέρνει τουρίστες. Ο Δήμος πρέπει να κάνει τη δουλειά του, έτσι ώστε οι τουρίστες που έρχονται να βρίσκουν μια πόλη καθαρή, φωτεινή, ελκυστική. Διότι ελκυστική Θεσσαλονίκη με άθλιο το ιστορικότερο μνημείο της, τη Ροτόντα δε γίνεται. Ελκυστική Θεσσαλονίκη που να τη βρίσκουμε εμείς ελκυστική και να την αποφευγουν οι τουρίστες, όπως προκυπτει από τα νουμερα, δεν γινεται!

Αυτή τη δουλειά δεν την κάνει. Διότι η πόλη είναι βρώμικη, επειδή δεν μπορεί να δουλέψει η καθαριότητα, είναι σκοτεινή, επειδή δεν έχει αξιωθεί ο δήμος να αγοράσει λάμπες γιατί δεν τα καταφέρνει στο διαγωνισμό, είναι αδιάβατη από τα τραπεζοκαθίσματα και τα διπλοπαρκαρισμένα. Οι μόνοι που ωφελούνται από αυτό το όραμα της ανάπτυξης είναι οι ιδιοκτήτες ακινήτων στο κέντρο της πόλης που τα νοικιάζουν για καφέ σε επιχειρήματίες που καταφέρνουν πολύ σύντομα να βλέπουν τις προσδοκίες τους και στις περισσότερες περιπτώσεις μαζί και τις οικονομίες μιας ζωής να εξαϋλώνονται

Αυτή είναι η πραγματική εικόνα της πόλης, αυτή είναι η εικόνα που εισπράττουν οι πολίτες.

Οι οποίοι εξοργίζονται όταν βλέπουν την προσβλητική ανισονομία κάποιων που πληρώνουν μικροποσά με αναγκαστικές εκτελέσεις και κάποιων που ανενόχλητοι συνεχίζουν να χρωστούν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και συνεχίζουν να δουλεύουν.

Αυτός είναι ο πραγματικός απολογισμός της διοίκησης!

Ο πραγματικός απολογισμός της διοίκησης είναι οι 15 εισαγγελικές παρεμβάσεις για θέματα διαχείρισης του δήμου.

Ο πραγματικός απολογισμός της διοίκησης είναι οι εκατοντάδες αποφάσεις του δήμου που ακυρώθηκαν

Ο πραγματικός απολογισμός της διοίκησης είναι οι εκδηλώσεις για το 2012 που θυμούνται μόνο όσοι συμμετείχαν

Ο πραγματικός απολογισμός της διοίκησης είναι οτι εξαιτίας του οργανισμού που η ίδια εφτιαξε, οι υπηρεσίες δεν ηξεραν ποιος πρέπει να κάνει το διαγωνισμό για την ασφαλιση και τωρα κινδυνεύει ο δήμος να έχει απο μεθαύριο ανασφάλιστα οχηματα

Ο πραγματικός απολογισμός της διοίκησης είναι οι 300.000 ευρώ που πληρώνει ο δήμος στα ΕΛΤΑ για να μοιράζουν τα προνιακά επιδόματα γιατί δεν μπορούν να κάνουν τραπεζικούς λογαριασμούς

Ο πραγματικός απολογισμός της διοίκησης είναι οι 18 αποφάσεις για την πεζοδρόμηση της Αγίας Σοφίας

Ο πραγματικός απολογισμός της διοίκησης είναι τα λεφτά που δεν υπάρχουν στο ταμείο

Ο πραγματικός απολογισμός της διοίκησης είναι το ταξίδι στο Σαν Φραντσίσκο για μια συνάντηση με κάτι υπηρεσιακούς παράγοντες

Ο πραγματικός απολογισμός της διοίκησης είναι το τελεφερίκ των ονείρων της

Ο πραγματικός απολογισμός της διοίκησης είναι η αβίωτη πόλη που έχει δημιουργήσει

Και αυτή θα αλλάξει!

Όμως δεν μπορεί να αλλάξει με ένα δήμαρχο, ο οποίος διαψεύδει τον εαυτό του με αντικρουόμενες δηλώσεις τρεις φορές την ημέρα.

Στο καινούργιο τοπίο χρειαζόμαστε σχέδιο και γνώση για να έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα με λιγότερα χρηματικά διαθέσιμα.

Να σταματήσουμε τις περιττές σπατάλες! Να πληρώνουν όλοι αυτό που μπορούν και πρέπει και όχι αυτό που χρειάζεται για να συντηρηθεί η πελατεία…

Οι πολίτες δεν μπορούν να πληρώνουν άλλο! Πρέπει να μειώσουμε πραγματικά και όχι πλασματικά τα τέλη και τις χρεώσεις.

Δεν μπορούμε να υποτάσσουμε τις προσδοκίες των πολιτών για καλύτερη διοίκηση σε όσα δεν «μπορούμε» η δήθεν δεν μπορούμε να κάνουμε.

Πρέπει να προσαρμόσουμε τις υπηρεσίες μας σε όσα πρέπει να κάνουμε για να ανταποκριθούμε στις προσδοκίες των πολιτών.

Όλα τα υπόλοιπα είναι τα άλλοθι της αποτυχίας. Και η σημερινή διοίκηση απέτυχε! Δεν έχει ούτε όραμα για την πόλη, ούτε ικανότητα να διαχειριστεί το παρόν.

Χρειάζεται όραμα, σχέδιο και γνώση για να γίνει η Θεσσαλονίκη πόλη για εμας!