Η (συγ)κοινωνία της πελατείας

Ενα αρθρο μου μου που φιλοξενείται σήμερα στο www.sirma.info

Αν κάτι είναι βέβαιο, είναι ότι η προχθεσινή διευκρίνιση του προέδρου του ΟΑΣΘ, κ.Στεφανίδη για τη διανομή των κερδών του οργανισμού, δικαιολογεί πλήρως την αμφισβήτηση του καθεστώτος της επιδότησης των συγκοινωνιών της Θεσσαλονίκης.

Προφανώς, οι διαχειριστές του οργανισμού είναι άξιοι συγχαρητηρίων για το ότι κάποια στιγμή είχαν και κέρδη.

Το θέμα, όμως, είναι ότι ένας οργανισμός, όπως ο ΟΑΣΘ, που λειτουργεί ως παραχωρησιούχος μιας δραστηριότητας, δε μπορεί να έχει κέρδη! Διότι τα κέρδη του προβλέπονται και είναι τόσο συγκεκριμένα, όσο και εγγυημένα.

Είναι τα 16 εκ. ευρώ το χρόνο που προβλέπονται για τους μετόχους της εταιρείας.

Δεν είναι δυνατό λοιπόν να επιδοτεί ολόκληρη η Ελλάδα τις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης και από αυτήν την επιδότηση να προκύπτουν επιπλέον κέρδη για αυτούς που τη λαμβάνουν.

Διότι η επιδότηση γίνεται με βάση το κόστος του εισιτηρίου. Αν υπάρχουν κέρδη, αυτό σημαίνει ότι το κόστος του εισιτηρίου ήταν μικρότερο απ” ότι είχε αρχικά υπολογιστεί, άρα η επιδότηση έπρεπε να είναι μικρότερη και τα κέρδη που προέκυψαν έπρεπε να επιστραφούν στον χρηματοδότη με διάφορους τρόπους.

Η δημιουργία κερδών δικαιώνει την επιχειρηματική ικανότητα των διευθυνόντων τον οργανισμό, αλλά ακυρώνει την ίδια την ανάθεση.
Κι όμως δεν άνοιξε μύτη. Όχι μόνο για την παραδοχή, αλλά και για την τεράστια αύξηση του εισιτηρίου που φτάνει το 25%. Οι αντιδράσεις ήταν εξαιρετικά περιορισμένες και υποτονικές.

Η ΝΔ διότι θεωρεί ότι το έκανε η δική της κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ όμως γιατί δεν αντέδρασε, όπως το συνηθίζει και σε ελάσσονα ζητήματα κυβερνητικής πολιτικής και μάλιστα για ένα θέμα που θίγει τον θεωρητικά σκληρό πυρήνα των υποστηρικτών του, ή τουλάχιστον εκείνους στο όνομα των οποίων μιλά; Τα χαμηλά εισοδήματα. Το ΠΑΣΟΚ δεν αντέδρασε διότι η συμφωνία για τον ΟΑΣΘ ήταν αποτέλεσμα της παρέμβασης του αρχηγού του στο πλαίσιο της πολιτικής «Η Θεσσαλονίκη ανήκει στον Βαγγέλη.»

Στόχος του κ.Βενιζέλου είναι να είναι η Θεσσαλονίκη, ελέγξιμη, «ήσυχη», χωρίς αναταράξεις και αυτό το πετυχαίνει με τον έλεγχο των τοπικών πολιτικών παραγόντων και των τοπικών ΜΜΕ.

Αρκεί να δει κανείς πως αντέδρασε στην αύξηση, π.χ. ο κ.Μπουτάρης, ο εκ ΠΑΣΟΚ προερχόμενος Παναγιώτης Αβραμόπουλος στο ΔΣ του ΟΑΣΘ, στο οποίο συμμετέχει ως εκπρόσωπος του Δήμου Θεσσαλονίκης, ή ο επίσης εκ ΠΑΣΟΚ προερχόμενος πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου.

Το βασικό θέμα στο ΟΑΣΘ είναι ο αριθμός των ανθρώπων που επηρεάζονται στις πολιτικές τους συμπεριφορές από τη σχέση του οργανισμού με την κυβέρνηση. Είναι οι μέτοχοι (1900 μετοχές, πολλές από τις οποίες έχουν πολλούς ιδιοκτήτες), οι εργαζόμενοι (που υπερβαίνουν τις 3.000), οι προμηθευτές του οργανισμού και ασφαλώς και οι οικογένειές του. Αυτός ο αριθμός μπορεί να υπερβαίνει κατά πολύ τις 30.000 ψήφους.

Αυτοί πλέον γνωρίζουν ότι εάν δεν ήταν ο κ.Βενιζέλος, ο Σταϊκούρας θα έδινε στις συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης καμιά 40 εκ. το χρόνο και η κατάρρευση των συγκοινωνιών της πόλης θα ήταν βέβαιη.

Τώρα ξέρουν ότι μπορούν να στηριχτούν, ότι υπάρχει πολιτική δύναμη να εκφράσει τα συμφέροντά τους.

Το ΠΑΣΟΚ στην Α’ Θεσσαλονίκης είχε πάρει 34.000 ψήφους το 2012. Μέχρι που μπορεί να τις διπλασιάσει. Το αίτημα για εκσυγχρονισμό των αστικών συγκοινωνιών της πόλης θα περιμένει το μετρό, δύο χρόνια μετά τη λειτουργία του οποίου θα …επανεξεταστεί η συμφωνία με τον ΟΑΣΘ…

* Ο Χρήστος Μάτης είναι δημοσιογράφος